Het beloofde een zonnige dag te worden en dat was fijn. Er was veel te doen en met mooi weer als decor verliep alles veel vlotter. Eerst zou Laura van Duivenvoorde de honden uitlaten. Zodra de winkels open waren moest ze sigaretten halen. De allerlaatste stak ze op terwijl ze de parkeerplaats bij de Waterplas op reed. Vervolgens moest ze langs bij Autobedrijf Janssen voor een loshangende uitlaat. Die begon steeds meer lawaai te maken. En dan vanmiddag zou ze naar Schiphol om Sjaak op te halen. Die kwam terug van zijn duiktrip op Aruba. Die zou wel poepiebruin zijn, de bofkont. Die gozer leidde me toch een leventje...
Achterin werden de honden al opgewonden. Ze wisten precies waar ze waren en dat ze zo meteen de ruimte zouden krijgen. Het blaffen van de vier honden was oorverdovend, maar Laura wist dat het in dit stadium geen zin meer had de beesten te sommeren rustig te zijn. Ze parkeerde royaal in twee parkeervakken en trok de handrem aan.
Ze zag de naakte man naderen op het moment dat ze het sleuteltje uit het contact trok.
Ze had die engerd hier wel vaker gezien, maar dan had hij steeds een regenjas aan gehad. Hij bleef altijd op afstand vanwege de honden. Hij was bang, dat was mooi en dat wilde ze zo houden. Maar dit keer kwam hij zonder gêne naderbij. Zonder regenjas, zonder enig kledingstuk, op zijn sokken en schoenen na. Ze aarzelde met uitstappen, ze overwoog de auto op slot te doen. Tot ze de paniek in zijn ogen zat. Hij zwaaide met zijn armen, niet vervaarlijk, niet dreigend, maar onbeholpen en onhandig. Wat een mager scharminkel. Ze nam een flinke haal van haar sigaret en stapte uit.
'Daar!' riep hij buiten adem. Hij wees achter zich.
'Wat?' vroeg Laura. Ze liep naar de achterklep van de auto.
'Nee, niet de honden!' Hij stak bezwerend zijn handen naar voren. Er was angst in zijn ogen. Hij hijgde als een postpaard. Laura kon het niet helpen, maar ze kreeg medelijden met die minkukel in zijn nakie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten