Ze had hem ontmoet in een barretje op Zuid. Na een middag shoppen streek ze er neer, moe, voldaan en met zes tassen nieuwe kleding. Hij was te jong of zij te oud, afhankelijk van het perspectief vanwaaruit werd geredeneerd. Leeftijd speelde geen rol, wel de klik die er meteen was. Hij zat aan de grote tafel met tijdschriften en las De Telegraaf, althans hij bladerde erdoorheen op zoek naar de sportpagina's. Hij was een sportman, dat was hem aan te zien, hij las er blijkbaar niet alleen over. Zij schoof aan, omdat ze ook wel zin had in een blad, en greep zonder goed op te letten een willekeurige glossy. Ze had meer oog voor de jongen achter zijn jus d'orange. Hij had zijn zonnebril in zijn blonde haar geschoven. Het leek haar een lefgozertje. Een lekker lefgozertje.
'Is dat wel een geschikt blad voor jou?' wilde hij weten. Zijn lachje en toon van spreken waren mild ironisch. Tot haar schrik zag ze dat ze de Playboy had opengeslagen bij de nietjes. Een vrouwelijke BN'er keek haar vrijmoedig aan. Ze had moedervlekken op haar borsten.
'Het lijkt wel alsof je de halve stad hebt leeggekocht met al die tassen. Heb je net een nieuwe kledingkast of zo.'
De middag eindigde ermee dat ze haar dertien nieuwe kledingstukken voor hem moest showen. In zijn luxe appartement met uitzicht over de havens. Ze belde Fred dat ze in de stad bleef eten. Dat was niet helemaal bezijden de waarheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten