Dit geloof je toch niet! Kom ik bij Soleil aan zijn ziekbed, ik denk leuk, op ziekenbezoek, fruitmandje mee, bosje bloemen, sexy jurkje aan, lekker opgemaakt. Ik was er helemaal voor hem, zeg maar, ik had me nogal uitgesloofd. Je komt niet elke dag bij iemand die net uit zijn coma is ontwaakt. Maar ik had beter niet de moeite kunnen nemen. Meneer was boos. Meneer was verbolgen vanwege het feit dat ik een paar dagen zijn blog had bijgehouden. Zodat ie de 365 zou halen. Dat is toch de opzet van dat hele gedoe met dat Sigaretten Halen? Ik bedoel, het doel is toch om een jaar lang een feuilleton te schrijven, dag in dag uit, zin of geen zin, ziek of niet ziek? In plaats van blij te zijn begint meneer tegen me uit te varen. Dreigde hij mijn bijdragen te schrappen, zodra hij weer in staat was een stukje te typen! Waar ik het gore lef vandaan haalde in zijn werk te zitten klooien.
Ik heb die bloemen in zijn gezicht geslagen en de tros druiven uit de fruitmand gepakt. Zo heb ik die ziekenhuiskamer achter me gelaten. Hij had het nakijken. Zielige oude man.
Dat sexy jurkje kwam nog van pas bij Paul. Die houdt ook van lekker vet opgemaakt. Ik paste helemaal in zijn ideale plaatje.
En o ja, ik heb de inloggegevens van Soleils blog aangepast. Ik rond de boel wel af. Nog 9 stukjes en het is gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten