Zo simpel kon een politieklus dus zijn. Je las je goed in, bezocht de plaats delict, gaf je ogen goed de kost en ving een zedendelinquent op heterdaad. In dit geval met de onderbroek nog in zijn jaszak. Meer dan dat had Bijleveld in feite niet gedaan. Hij was zelf ook verrast over de eenvoud. Als alle zaken op bureau Beeklaan zo snel en makkelijk tot een goed einde werden gebracht, dan konden ze de tent wel sluiten. Inclusief recreatiezaal waar de pingpongbal onafgebroken tikte.
'Kijk 's, meneer Van Bijleveld, dat heb u wel verdiend.' Bijleveld kreeg koffie met een rondo van koffiejuffrouw Carla van Zetten van wie de collega's zeiden dat ze zo'n lekker balletje sloeg. 'U ben hier nog maar net of u heb die viezerik van de Eindelooze Boschjes ingerekend. Petje af, hoor. Als u wil, kunnen we aan het einde van de middag samen een balletje slaan. Volgens mij staat u uw mannetje aan de pingpongtafel.'
'Zeg maar je hoor, Carla, zeg maar Bijleveld. Gewoon Bijleveld, net als Morse, weet je wel, van tv. En dank voor de traktatie. Maar of er van tafeltennissen komt, vraag ik me af. Ik ga eerst dat menneke 's aan de tand voelen nu zijn arrestatie nog vers is.'
'Nou mot ie een keer echt met de billen bloot, meneer Van Bijleveld, ik bedoel meneer Bijle... eh, Bijleveld.' Ze lachte kakelig. Ook Bijleveld kon een glimlach niet onderdrukken.
In verhoorkamer 1 zat de exhibitionist. Meer dan een wit hemd en dito onderbroek had hij niet aan. Hij leek niet onder de indruk van de situatie. Nog voor Bijleveld iets vragen kon, fluisterde hij: 'Ik weet iets over de zaak Martha Janssen wat jij niet weet.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten