Sigaretten halen 45

Hoewel Elly Sprenkelbach Meijer nooit eerder bij commissaris Turlings thuis geweest was, wist ze feilloos zijn twee-onder-een-kap te traceren. Die speurdersneus liet zich ook in de vrije tijd niet uitzetten. De herenfiets in de voortuin moest van de stagiair zijn. Ze zette haar exemplaar ernaast en belde aan. Elly was nieuwsgierig naar het ongetwijfeld verblufte gezicht van haar leidinggevende als hij zou ontdekken dat zij op de stoep stond. Ze zou hem krijgen, die eikel. Wat dacht hij wel. Haar en Bijleveld van de zaak halen, een stagiair het werk laten doen en zelf met de eer gaan strijken. Nogal naïef trouwens om te denken dat het zo zou lopen. Wat een onderschatting van de complexiteit van het dossier Martha Janssen dat toch echt alleen opgelost kon worden door ervaren mensen zoals Bijleveld en zijzelf.
De voordeur bleef gesloten. Elly belde nog eens aan, langer dit keer. Glurend door het erkerraam meende ze iemand in de achtertuin te zien. Nu de regen opgehouden was, kon je daar waarschijnlijk heerlijk in de avondzon zitten.
Langs het huis liep een slopje naar achteren. Elly naderde een tuin omgeven door een manshoge ligusterhaag waarachter ze stemmen hoorde. De zware bromstem van Turlings en de jongenstenor van Taco Stutterheim. Ze hield haar pas en adem in om te luisteren naar wat er werd gezegd. Beroepsdeformatie. Ze fronste haar wenkbrauwen toen ze Turlings hoorde zeggen: 'Zo Taco, dan spreken we even die vermissing door onder het genot van een paar biertjes en dan maken we de zaak af in de warmte van mijn sauna op zolder. Kom je wel vaker in de sauna?'