'Voor een biertje vind ik het nog te vroeg, maar koffie gaat er wel in.' Niet alleen commissaris Turlings viel bijna van zijn stoel toen Elly Sprenkelbach Meijer opeens de tuin in kwam, ook Taco Stutterheim keek verschrikt om. Het was inderdaad een verrassingsaanval waarmee Elly Turlings direct klem wilde zetten. Eens kijken hoe hij zich hieruit ging redden.
'En over die sauna gesproken, daar maak ik graag gebruik van. Is het vanavond voor gemengde groepen of mag ik bij de mannen? En ik stel voor dat we hier in de tuin eerst over koetjes en kalfjes keuvelen en op zolder zaken doen omtrent de spoorloos verdwenen mevrouw Janssen. Zonder kleren hebben we ook geen verborgen agenda's. Nietwaar Turlings?'
Bij Turlings parelden de zweetdruppels op het voorhoofd. Hij had nog geen woord gezegd en leek met een stomheid geslagen van bijna bijbelse proporties. De stagiair keek ondertussen ongemakkelijk de tuin rond, alsof hij op zoek was naar de snoeischaar om de eerste de beste struik onder handen te nemen. De stilte die volgde bleef genadeloos hangen tussen de weelderige begroeiing.
'Ik ga maar even zitten.' Elly's toon was nog steeds smalend. Ze nam plaats op de teakhouten bank naast Taco en hield haar ogen gericht op de commissaris. Die draaide zijn hoofd in de richting van de openstaande achterdeur waarachter zich de keuken moest bevinden. Waar het bier was en ongetwijfeld het apparaat waarmee koffie gemaakt kon worden. Het was alsof Turlings zich dat opeens herinnerde. Hij stond op en zette een paar passen op het tuinpad. Daar leek hij zijn verloren tong terug te vinden.
'Elly Sprenkelbach Meijer,' kraste hij schor, 'jij moet verdomd goed uitkijken.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten