Bijleveld was een man met manieren. Hoewel hij dansend en rennend zijn flat had willen doorkruisen op weg naar zijn slaapkamer waar Elly Sprenkelbach Meijer in ontklede staat op hem lag te wachten veinsde hij geduld en liep hij ogenschijnlijk schoorvoetend in de richting van zijn bed. Het was donker overal, maar hij kende de weg. Hoe hij door de woonkamer moest, in hoeveel stappen het halletje was te overbruggen, hoe de stoel in de slaapkamer omzeild kon worden. Toch struikelde hij op het laatste moment over Elly's schoenen die hij niet voorzien had vlak voor het bed. Hij belandde gelukkig zacht op het dekbed, hoewel hij niet kon vermijden ook half bovenop Elly te vallen.
'Loop jij altijd zo hard van stapel?' fluisterde die. Ondanks het tijdstip en de omstandigheden had Bijleveld ad rem willen reageren. Voordat hij wat kon zeggen liet in de woonkamer zijn mobieltje nadrukkelijk van zich horen. Professioneel als hij was, kon hij dat signaal niet negeren. Dit mag wel héél belangrijk zijn, dacht hij toen hij terug rende.
'Bijleveld.'
Iemand zuchtte. Direct daarna klonk: 'Met Fred Janssen spreekt u.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten