Hij moest het bewustzijn hebben verloren, want toen hij de ogen opensloeg bevond Fred Janssen zich in een ambulance met loeiende sirene. Een broeder rommelde met apparatuur tot hij zag dat Fred hem aankeek.
'Ah, daar bent u weer. We maakten ons al zorgen.'
Fred probeerde overeind te komen. 'Ik moet terug,' mompelde hij, 'ik moet meteen terug. Ze hebben Zus. Het is mijn schuld.'
Pijn vlamde op in zijn voorhoofd. Hij liet zich terugvallen. Zijn ogen draaiden onrustig van links naar rechts.
'We nemen u mee,' sprak de broeder luid, 'u heeft een ongelukje gehad. Weet u dat nog?'
Weer probeerde Fred rechtop te gaan zitten. 'Ik ga niet mee. Ik wil niet mee. Luister, ze namen Zus mee. Ik kan niet mee.' Er klonk paniek in zijn stem, er stond angst in zijn ogen.
En hij wist niet dat de broeder een injectiespuit morfine prepareerde om hem rustig te krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten