Voor de tweede keer die dag droeg Fred Janssen Zus Bennekom naar de auto. Anders dan die ochtend voelde het dit keer vertrouwd. Hij kende haar gewicht inmiddels, haar geur en haar tengere postuur. 's Morgens had hij een onbekende van de straat geraapt, nu was het een vrouw met een naam, een stem en een zachte zoete mond. In korte tijd vol stress - met uiteenlopende pottenkijkers in de buurt, van paparazzi via politie tot penose - was een band ontstaan die het bestendigen waard bleek. Zus' ogen, die diep in haar kassen lagen, waren gelukkig weer open. Er lag zelfs een flauwe glimlach om haar bleke lippen.
Terwijl ze naar zijn huis terugreden, controleerde Fred de weg op vermeende achtervolgers. Vooralsnog was er niemand. Voor de zekerheid nam hij wat achterafstraatjes met eenrichtingsverkeer die uitkwamen op de parkeerplaats achter het huis. Daar hees Fred Zus uit de autostoel. Opnieuw hing ze om zijn nek als een aanhankelijk kind. Hij droeg haar door de tuin, over de drempel, de trap op. Met zijn voet duwde hij de slaapkamerdeur open en legde Zus behoedzaam neer als een ruit van enkel glas. Heel even, niet meer dan enkele tellen, dacht Fred aan Martha, die tot voor kort deze kant van het tweepersoonsbed beslapen had. Kippenvel kroop over zijn armen.
'Ik zet het bad aan, daar knap je van op. En ik haal Chinees. Lust je Chinees? Dat dacht ik al.'
Met bulderend geraas vulde het bad zich met warm water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten