Harco
Harkema viel zelden uit zijn rol van rustig en nadenkend professional. Hij was
al jaren mijn uitgever, dus ik wist wat ik aan hem had. Nu had ik blijkbaar een
inschattingsfout gemaakt. Hij was kwaad en dat had ik niet voorzien.
‘Waar ben
jij nou helemaal mee bezig, Soleil. De deadline voor je nieuwe boek is 1
augustus en het enige wat je tot nu hebt gepresteerd is dat zouteloze
vervolgverhaaltje op internet.’ Er viel een stilte, omdat hij in een paar
klokkende slokken z’n lauwe koffie opdronk. Ik zweeg. Soms is het beter de
storm over te laten razen. Dan heb je het maar gehad.
‘Denk je dat
ik je daar dat voorschot voor heb betaald. Die € 4000 moeten hier op 1 augustus
weer binnen zijn, tenzij je in de komende anderhalve maand dat boek ophoest dat
je hebt aangekondigd. Het ging toch over vrede, zei je. Nou, ik beloof je
oorlog als dat boek er niet ligt.’
Ik moet
beteuterd hebben gekeken, want hij zei: ‘Wat zit je nou beteuterd te kijken.
Doe volwassen, houd je aan de afspraken. En kap met die onzin op je blog. Je reinste
tijdverspilling. En weggegooid geld. Laat je lezers er dan voor betalen, dan
heb je er wat aan. Sigaretten halen. M’n reet.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten