'Afgeschermd
nummer' luidde de mededeling op het schermpje van de telefoon. ‘Wie is daar, maak
jezelf bekend als je durft!’ Geconcentreerd luisterde Fred Janssen aan de
telefoon. Na de klap die had geklonken bleef het doodstil. De verbinding was niet
verbroken. Uiteindelijk brak hij zelf af. Afwachtend hield hij de telefoon in
zijn hand. Dit soort idioten hield vaak niet op na één telefoontje. Hij schrok
op van de voordeurbel. Kwam er nu ook al een gek aan de deur? Toen realiseerde
hij zich dat het de pizzakoerier moest zijn.
Die nacht
kon hij de slaap niet vatten. De pizza lag zwaar op de maag en in zijn hoofd
maalde de stem van de belster. Met Martha. Met Martha. Met Martha. Welke dwaaswas dat in vredesnaam geweest? Hij knipte het bedlampje aan en ging rechtop zitten. Onwillekeurig gleed zijn blik over de onbeslapen helft van het tweepersoonsbed. Het was een bizar idee, maar kon het zijn dat…, was het misschien De Organisatie zelf geweest? Wilden ze hem op deze manier onder druk zetten? Maar hij had toch gewoon gedaan wat gedaan moest worden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten