'Hoe bedoel je "Kan ik met jou mee"?' Ze wachtten voor een stoplicht en Fred Janssen keek Zus Bennekom niet begrijpend aan. 'Moet je niet werken, moet je niet naar huis? Ik ga naar mijn werk, weet je, naar mijn autobedrijf.'
'Je autobedrijf. Ben je dealer?'
'Wat bedoel je met dealer?' Dat klonk agressiever en argwanender dan Fred had bedoeld. Maar wat was dit dan ook voor een mens, wat wilde ze in godsnaam? Ineens bekroop hem een onzalig idee, het zweet brak hem uit. Het zou toch niet zo zijn dat... Weer kijk hij opzij. Stuurden ze dit soort figuren op je af? Zielige bleke vrouwtjes op fietsen door de regen? Met zulke opvallende rode kapsels? Met als dekmantel medewerker van de lokale bibliotheek? In plaats van zware jongens met een degelijk pistool?
'Pas op!' waarschuwde Zus. 'Let op de weg!' Net op tijd wist Fred een stilstaande auto te ontwijken. Hij was lekker bezig vanmorgen. Bijna twee aanrijdingen binnen tien minuten. Hij was gewoon zichzelf niet
'Wie heeft je gestuurd?'
'Gestuurd? Ik ben niet gestuurd. Nou ja, ikzelf heb me gestuurd. Ik wil het geld teruggeven dat ik je gisteren bij de bieb liet betalen. Het spijt me. Ik wist niet wat ik deed. Dat je vrouw..., nou ja, je weet wel. Wat jij niet allemaal moet doorgemaakt hebben. Ik dacht, misschien kan ik je tot steun zijn, misschien heb je iets aan mij. Ik ben ook maar alleen en dat werk bij de bieb hangt me de keel uit. Ik ben er voor jou, Fred.'
Voordat Free het wist had hij een hand op zijn dijbeen liggen. Een klein bleek vrouwenhandje met talloze sproeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten