vrijdag 27 maart 2015

SH 306

Benny's telefoon ging op het moment dat hij het plaatsnaambordje van Artignosc-sur-Verdon passeerde. Theo Dubbelburg.
'Theo. Ik denk dat ik bij je in de buurt ben.'
Aan de andere kant van de lijn bleef het lange tijd stil. Toen werd er gekucht. Meteen daarna volgde de stem van Theo, de stem van een oude vermoeide man zo leek het wel. Zo had Benny Theo niet eerder gehoord.
'Benny, waar zit je, Digne-les-Bains?'
'Nee, ik ben al in Artignosc. Waar vind ik die verdomde villa? Heb je een straatnaam?' 
Theo rochelde en hijgde. 'Nee, niet Artignosc.'
Het klonk niet best. 'Wat heb je, Theo? Het gaat toch wel goed? En waarom niet Artignosc. Daar zit zij toch?'
'Ziekenhuis,' mompelde Theo, 'Digne...'
'Digne-les-Bains? Het ziekenhuis van Digne-les-Bains? Wat doe je daar?' Benny keek op zijn horloge. Digne-les-Bains, dat was een pokkeneind weg. En wat moest hij daar eigenlijk? Hij wilde juist van Theo af. Dan kwam het mooi uit dat hij in een ziekenhuis vertoefde. Zo te horen met iets ernstigs.
'Wat heb je dan, Theo, dat je in het ziekenhuis ligt?'
Dit keer kwam het antwoord meteen, kort en zelfs krachtig. 'Neergeslagen!'
'Wat?'
'Dat wijf is link, Benny, ze had me bijna voorgoed de das omgedaan.'
Ja, jammer, dacht Benny. Die lastposten kunnen beter elkaar uit de weg ruimen.

Geen opmerkingen: