Is er tijd voor een sanitaire stop?' wilde Elly Sprenkelbach Meijer weten. 'Wie weet hoelang we straks weer achter elkaar doorrijden.'
'Geen idee, El, misschien rijden ze gelijk weer verder.'
Elly maakte haar gordel los en stapte uit. 'Ik ren naar de wc, rij jij alvast door tot op de parkeerplaats. Laat de motor draaien.' Ze gooide het portier met een klap dicht.
Dagobert Bijleveld zag haar naar de winkel rennen. 'Pas op dat je niet gezien wordt,' wilde hij haar nog naroepen, maar ze kon het toch niet meer horen. Trouwens, waar maakte hij zich zorgen over. Als er iemand alert te werk ging, dan was het Elly wel. Bijleveld keek achterom naar de achterbank. Taco was in slaap gevallen, zijn hoofdtegen het raampje. Hij zat er vredig bij, alsof zich de laatste 24 uur geen dramatische ontwikkelingen hadden voorgedaan.
De auto van Fred Janssen stond nog steeds bij de pomp, maar hij was klaar met tanken. Hij liep ook naar de winkel. Als Elly hem nu maar zag komen. Gelukkig was het aardig druk daarbinnen, ze zou niet meteen opvallen.
Bijleveld stuurde de Peugeot langs het tankstation en wachtte, zoals Elly had geïnstrueerd, met draaiende motor op de parkeerplaats. Ondertussen hield hij de oprit van de snelweg en zijn spiegels nauwkeurig in de gaten.
Veel eerder dan verwacht dook de Opel Astra op. Hij reed in hoge snelheid langs Bijleveld. In zijn spiegel zag hij Elly op een holletje naderen. Ze had dat kekke leren jackje aan dat haar zo goed stond.
'Karren,' riep ze opgewonden toen ze instapte.
'Hebben ze je gezien?'
'Nee, maar het scheelde niet veel.'
Bijleveld gaf gas en niet veel later reden ze met ruim 130 over de A2. De Opel Astra was in geen velden of wegen te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten