Via de eigenaar van het plaatselijke café had hij het adres van Anna Zeven achterhaald. Rue des Aires, bij de drie beeldjes van de uilen rechts. De kroegbaas kende de eigenaresse van de villa niet persoonlijk, maar hij had haar wel eens voorbij zien lopen. En fietsen. Ze fietste, dat viel op. Welke vrouw fietste er in Artignosc-sur-Verdon? Ze droeg fietsbroeken, daar spraken de mensen over in Artignosc. Monsieur moest weten dat in het dorp elke aanleiding werd aangegrepen om te roddelen. 'Madame Fietsbroek' werd ze genoemd.
'Maar monsieur,' zei de café-eigenaar met een knipoog, 'ze kan het hebben als u begrijpt wat ik bedoel. Want neem nu mijn vrouw.' Hij strekte beide armen naar links en rechts. 'Zijn er zulke fietsbroeken? En wat dacht u van het zadel, als...'
Benny onderbrak de man met het opsteken van zijn hand. 'Merci monsieur, au revoir.'
Hij reed langs de petangebaan waar een viertal bejaarde mannen een balletje gooiden. De Rue des Aires dook al snel op. Artignosc was maar een gehucht.
'Maar monsieur,' zei de café-eigenaar met een knipoog, 'ze kan het hebben als u begrijpt wat ik bedoel. Want neem nu mijn vrouw.' Hij strekte beide armen naar links en rechts. 'Zijn er zulke fietsbroeken? En wat dacht u van het zadel, als...'
Benny onderbrak de man met het opsteken van zijn hand. 'Merci monsieur, au revoir.'
Hij reed langs de petangebaan waar een viertal bejaarde mannen een balletje gooiden. De Rue des Aires dook al snel op. Artignosc was maar een gehucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten