donderdag 26 maart 2015

Sigaretten halen 305

Na het ontbijt in hotel Le Patiô in Saint-Cyr-sur-Mer reed Benny zonder afscheid te nemen van Jeanne het heuvellandschap in. Hij wist ongeveer waar hij moest zijn. Artignosc-sur-Verdon in elk geval. Een gehucht. Als hij daar navraag zou doen naar een Nederlandse dame met een kapitale villa dan moest die snel gevonden zijn. En dan kon Theo Dubbelburg niet ver meer zijn.
Het was tijd voor de grote afrekening en het afschudden van lastige belanghebbers. Tijd ook voor het beginnen van een nieuw leven. Even had hij getwijfeld toen hij met Jeanne in gesprek was afgelopen nacht. Had het zo moeten zijn dat hij haar meenam in zijn nieuwe leven? Alleen was ook maar alleen. Maar met Jeanne waren er al meteen complicaties opgedoken die hij niet kon gebruiken. Een man die ze achter moest laten en een welgesteld bestaan dat was opgebouwd met eerlijk verdiend geld. Toen hij haar had willen aanraken en zij haar hand resoluut terugtrok, wist hij waar hij aan toe was. Dank Jeanne, voor zoveel duidelijkheid. Het was ook eigenlijk best een uitdaging er helemaal alleen voor te gaan. Geen gezeik, alleen afspraken met zichzelf en een leven in complete anonimiteit. Dankzij het geld had hij binnen de kortste keren een vrouw. Hij zou de tijd nemen er eentje te vinden die niet alleen prachtig was om te zien, maar ook zorgzaam was aangelegd en oprecht van hem hield. Geld kon wonderen doen, hij wist er alles van.
Richard had hij al afgeschud. Van die kerel was de houdbaarheid allang verstreken. Te dom om voor de duvel te dansen, die messentrekker. Theo Dubbelburg lag gecompliceerder. Die had zijn zaakjes op orde, die was slim, nee geslepen en sluw. Het was niet voor niks dat hij had aangepapt met Anna Zeven. Dichter bij het vuur kon hij niet komen. Anna Zeven, wat een naam, trouwens.

Geen opmerkingen: