'Jongen,' zei ze, 'waar blijf je toch? Je vader en ik maken ons ongerust.'
Het lukte Taco niet direct antwoord te geven. Hij slikte een paar keer en knipperde zijn tranen weg. Turlings pakte zijn hand en keek hem vragend aan.
'Mam.' Taco deed tevergeefs moeite zo gewoon mogelijk te klinken, maar zijn stem kraakte en was onvast. Hij kuchte. 'Mam, ik had jullie willen bellen, maar het was zo druk.' Hij keek op. 'Commissaris Turlings en ik zijn tot diep in de nacht bezig geweest.'
'Maar knul, heb je dan wel genoeg geslapen? Ben je niet vreselijk moe?' Zijn moeder moest eens weten hoe moe hij was. En hoe graag hij naar haar toe had willen racen op zijn fiets.
'Het gaat wel. We gaan zo nog even liggen, denk ik.' Taco keek onzeker naar Turlings die glimlachte. Hij had bruine tanden en haartjes die uit zijn neus staken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten