Het gesprek met zijn moeder was nog maar net beëindigd - wanneer is een gesprek met een moeder écht beëindigd? - toen Taco's telefoon alweer rinkelde. Dit keer prijkte de naam van Elly Sprenkelbach-Meijer op het beeldscherm. Onzeker keek Taco naar Turlings die sommeerde om op te nemen.
'Met Taco?' Taco draaide zijn rug naar Turlings. Hij kon die blik even niet verdragen. Hij kon geen telefoongesprek voeren met de tegenpartij als hij steeds non-verbale signalen moest ontvangen. Hij moest zich concentreren.
'Met Elly Sprenkelbach-Meijer. Luister Taco, kun je vrij spreken? Ben je alleen?'
Taco zuchtte diep. Elly moest het gehoord hebben. Ze informeerde nogmaals of hij vrij kon spreken.
Kon hij vrij spreken? Met Turlings op zijn nek? Hij voelde de hete adem van de commissaris letterlijk tegen zijn achterhoofd blazen. Om precies te zijn tegen de achterkant van zijn linkeroor, zijn vrije oor. Er zat maar een ding op. Taco liep de kamer uit, de gang door, de wc in. Hij had de deur nog maar net op slot gedraaid toen Turlings aan de kruk trok.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten