TytuOnverkwikkelijke zaken volgden in het politiebureau, om precies te zijn in het cellenblok. Er waren vermoedens bij wachtmeester Jacobi en Suikerbuik, maar die werden niet uitgesproken. Wel werden er tweemaal blikken gewisseld. De eerste maal toen Zoetemelk te kennen gaf dat hij die dronken lor wel onder zou brengen in cel 3 en dat hij daar geen hulp bij nodig had. Hij vond Zus' identiteitsbewijs in haar tasje, maar de naam Zus Bennekom zei hem niets. En aangezien Jacobi en Suikerbuik hun aandacht liever richtten op de samenvattingen van de voetbalwedstrijden op tv vonden ze het allang best dat Zoetemelk zich over 'dat wijf', zoals Jacobi het subtiel uitdrukte, ontfermde. De tweede keer dat hij en Suikerbuik elkaar even kort aankeken was toen over de bewakingscamera van cel 3 iets werd gedrapeerd. Iets van stof.
En ja, degene die verantwoordelijk was voor die actie was Zoetemelk. Hij had die zuipschuit min of meer slepend naar cel 3 getransporteerd. Dat ze onderweg haar schoenen verloor interesseerde hem weinig. Hij dacht maar aan één ding: hoe hij met zijn hand over Zus' onderbroek had gestreken in de politieauto en hoe hij daar zonder pottenkijkers een vervolg aan kon geven in het cellenblok.
De cel was een kille bedoening. De tl-lamp knipperde hinderlijk. Zoetemelk zag de camera linksbovenin. Het was een kleine moeite het apparaat te bedekken met het broekje dat hij Zus had uitgetrokken. Hij sloot de deur van cel 3.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten