donderdag 1 januari 2015

Sigaretten halen 221


Even overwoog vader Stutterheim zijn excuses te maken voor het ontbreken van zijn  stropdas. Tot hij zich realiseerde dat de commissaris er ook geen een droeg. Sterker nog, de baas van zijn zoon was wel heel casual gekleed in zijn tot vlak boven de navel losgeknoopte shirt. Het grijze borsthaar krulde frivool naar buiten. Een gouden ketting met een kruisje eraan bungelde losjes om zijn hals. Als Stutterheim eerlijk was, dan vond hij Turlings toch wat té nonchalant gekleed voor een leidinggevende. Het was dan weliswaar zondag, dat nam niet weg dat hij langskwam uit hoofde van zijn functie. Dat veronderstelde Stutterheim tenminste. Dat pakte toch wat anders uit, zo bleek al spoedig. Hij had nauwelijks de kans gekregen uit te leggen dat Taco zich zo merkwaardig gedroeg de laatste tijd en dat Stutterheim en zijn echtgenote - waar bleef ze trouwens, hij had Turlings al koffie toegezegd - een verband zagen met zijn stage op het politiebureau. Hij was strategisch midden in de woonkamer blijven staan, zodat hij én zicht op Turlings had die op de bank had plaatsgenomen én op het achterraam waardoor hij zijn vrouw hoopte te zien komen. In de tuin gebeurde vooralsnog vrij weinig. Op de bank des te meer. Of gebeuren was misschien niet het juiste woord. Het was meer combinatie van de aanblik die Turlings bood en de woorden die hij vervolgens sprak. Die aanblik betrof voornamelijk de bruinleren broek die Stutterheim niet eerder was opgevallen, maar die nu linea recta bij hem binnenkwam. Een strakke leren broek om stakerige benen. Wat was die Turlings voor een figuur?
'Moet u luisteren, eh, Stutterheim,' stak Turlings van wal, 'ik zal u vertellen wat die jongen van u mankeert, tussen aanhalingstekens. Persoonlijk vind ik het heel dapper dat hij er ronduit voor uit komt, althans als ik met hem samen ben. Taco valt op mannen. Om precies te zijn op mij.'
Het duurde even eer de woorden van Turlings bij Stutterheim aankwamen. Hij moest zich even vastgrijpen aan de rugleuning van een stoel. 
'Vandaar,' zei hij uiteindelijk. Opeens vielen de broek en het overhemd van de commissaris op zijn plaats. 

Geen opmerkingen: