'Pep, what is going on?'
De vrouwenstem kwam uit een van de andere cellen toen Peppi Tuinstra langsliep met de emmer sop waarmee ze de rotzooi in de cel van die bibliotheekdame had opgeruimd. Het klonk bekend en dat de sprekende persoon in kwestie haar amicaal met Pep aansprak maakte Peppi nieuwsgierig. Ze schoof het luikje open van de celdeur.
'Hoi Pep, ik ben het, Elly.'
Peppi was oprecht verbaasd. Wie er in deze cel zat was aan haar aandacht ontglipt.
'Elly Sprenkel, krijg nou wat. Waarom zit jij hier?'
'Er is een vergissing in het spel, Peppi. Jacobi heeft dit op eigen houtje gedaan. Verderop zit Dagobert.'
'Dagobert? Is dat een schuilnaam voor een rijke crimineel of zo. Hebben we soms ook de Zware Jongens in huis? Dagobert. Dat kan er ook nog wel bij. Ik heb zelden zo'n rare nacht meegemaakt. Op m'n eerste huwelijksnacht na dan, natuurlijk. Had ik je al 's verteld wat Hendrik en ik die nacht...'
'Sorry, dat ik je onderbreek, Pep,' onderbrak Elly, 'maar zie jij kans die deur hier open te krijgen? Jacobi's grap heeft lang genoeg geduurd.'
'Krijg ik daar geen last mee?' Peppi aarzelde. 'Jacobi is goeie vriendjes met de baas.'
'Jacobi is een eikel, Peppi, dat weet je net zo goed als ik. Hij heeft Dago... eh Bijleveld en mij bij wijze van grap vastgezet. Kom op nou.'
Er was niet veel voor nodig om Peppi te overtuigen. Inderdaad kon ze Jacobi niet luchten of zien. Ze pakte de loper die op alle celdeuren paste, stak hem in het slot en draaide.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten