Het schrijven van een vervolgverhaal van 365 delen is voornamelijk van belang voor de schrijver. Hij vindt dagelijks zijn therapeutisch momentje in een hectisch bestaan dat wordt gedomineerd door oorlog, op drift geraakte vluchtelingen, terroristische aanslagen, neergeschoten vliegtuigen en uitbraken van epidemieën. Om maar iets te noemen. Het creëren van een dagelijks fictief verhaaltje als meditatief moment binnen een weerbarstige en rauwe realiteit biedt de broodnodige lucht die het ademhalingsapparaat draaiende houdt. Die drang naar creatie wordt geboren uit een niet te stuiten hang naar trivialiteit die op haar beurt helend werkt. Drang uit hang zogezegd.
De gewelddadigheden in Parijs liggen alweer anderhalve week achter ons. Toen de drama's zich aandienden begon ik met enige aarzeling aan het schrijven van het stukje van die dag. Hetzelfde gold op de dag dat de MH17 werd neergehaald. Waarom zou ik in vredesnaam een stukje schrijven, grappig bedoeld ook nog, terwijl de wereld in brand stond? Totdat ik de eerste woorden intypte en bedacht hoe relatief het leven in elkaar steekt. Op het grote echte leven heb je als individu weinig vat. Op je eigen gecreëerde universum des te meer. Doorschrijven, tegen de klippen op desnoods, was mijn enige optie.
Maar hoe zit het met de lezer? 365 dagen lang moet hij de energie opbrengen stukjes te lezen die als vervolg worden opgediend. Trekt hij dat? Hoe welwillend en loyaal aan de schrijver hij ook moge zijn, het antwoord luidt voor de meesten vermoedelijk nee. Het vraagt nogal wat uithoudingsvermogen, discipline, vasthoudendheid en interesse. Dat niet iedereen dat elke dag op kan brengen lijkt mij helder. Zo therapeutisch als het schrijven is, zo belastend kan het volgen van een dagelijkse blog zijn. Sommige lezers waren me na een week al kwijt, anderen lasten eigen leesmethodes in, zoals het opsparen van de stukjes van een hele week of nog langer. Ik weet dat er lezers zijn (in feite niet-lezers) die bedacht hebben dat het hele verhaal nog wel 's langs zal komen als één verhaal. Wel zo makkelijk om dan alles achter elkaar te lezen.
De lezer zoekt natuurlijk gewoon zijn eigen vluchtmomentjes uit het dagelijkse leven. Sommigen zijn gebaat bij een dagelijks stukje op een blog, anderen pakken liever een goed boek of kijken een goede serie of film. Er is best wel vaak aanleiding om even weg te duiken uit de realiteit.
Morgen natuurlijk weer een gewone 'Sigaretten halen'. Want op bovenstaand gelul zit niemand te wachten. Het moet wel leuk blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten