zaterdag 17 januari 2015

Sigaretten halen 237

Niet veel later stond niet alleen Elly Sprenkelbach Meijer buiten haar cel, ook Bijleveld was uit zijn gevangenschap bevrijd. Dankzij Peppi Tuinstra. Die bedacht had dat de Viva misschien een kans zou krijgen om gelezen te worden in een volgende, hopelijk rustiger nacht. 
Elly en Bijleveld stonden met hun oren te klapperen toen ze Peppi's enigszins onsamenhangende verslag aanhoorden van de afgelopen uren. 
'Twee dooien in één nacht, wanneer maak je dat nou nog mee in vredestijd.'
'Doden?' Elly keek geschrokken. 'Je zei net dat zowel Turlings als Zus Bennekom in levensgevaar verkeerden! Ik mag toch aannemen dat ze dan nog in leven zijn?'
Peppi borg de emmer en mop op waarmee ze Zus' cel had schoongemaakt. Ze haalde haar schouders op.
'Wat scheelt 't? It's a thin line between love and hate.'
'Between life and death,' verbeterde Bijleveld. 
'En Jacobi?' wilde Elly weten, 'waar is die nu?' 
'Die? Die zal nu toch wel op één oor liggen? Ja, hij zou de dader van de steekpartij gezien hebben bij het hockeyveld. Die knul die hier stage loopt. Lijkt me nogal een vreemd verhaal. Sinds wanneer zijn onze stagiairs moordenaars? Dat komt zijn beoordeling vast niet ten goede.'
Bijleveld en Elly keken elkaar verbaasd aan. 'Je gaat toch niet vertellen dat Taco Stutterheim Turlings heeft neergestoken?' zei Bijleveld.
'Stutterheim, zo heette hij ja. Tussen ons gezegd en gezwegen, 't schijnt om een homoseksuele relatie te gaan. Dat ventje en commissaris Stutterheim. Kan jij je daar iets bij voorstellen? Ik in elk geval niet. Zo'n ouwe vent en zo'n jong broekie. Maar luister, over relaties gesproken, hoe zit dat met jullie twee. Ik hoor verhalen die er niet om liegen.'
Maar Bijleveld en Elly Sprenkelbach Meijer hadden plotseling ongekend veel haast. Bij de receptie pakten ze hun persoonlijke eigendommen en verdwenen in de nacht.

Geen opmerkingen: