Via de portofoon waarschuwde Dagobert Bijleveld Peppi Tuinstra alvast voor hun komst.
'Ja, Pep, we hebben de verdachte van de steekpartij. De juiste verdachte dus. Nee, dat is dus niet Taco Stutterheim de stagiair. Het is Edwin Soepboer van de Roeptoeter. Ja, voor het betere recherchewerk moet je toch echt bij Elly en mij zijn. Nee, hij heeft gewoon bekend. En Pep, zou jij een verhoorkamer gereed willen maken, dan kunnen we hem meteen aan de tand voelen. Oké. Tot zo. Doei doei.'
Met stijgende verbazing volgde Edwin Soepboer het gesprek voor in de auto. Verdachte van de steekpartij? Wat was dit? Hij boog zich naar voren.
'Wat is dit, Bijleveld, hoezo ben ik de verdachte van de steekpartij. Dáár heb ik niks mee te maken. Het gaat om die knul, hoe noemde je hem, Sputterheim. Die ging gevloerd. Met messen en Turlings heb ik niks te maken!'
Elly legde dwingend haar hand op Soepboers schouder. 'We blijven wel rustig, Soepboer. Leg dat zo maar uit tijdens het verhoor. Je kunt niet eerst bekennen en dan weer ontkennen. Dan is het hek van de dam.'
Met van schrik doortrokken gelaat liet Soepboer zich achterover vallen op de achterbank. 'Ja maar luister jullie wel? Ik heb die Sputterheim neergeslagen, nadat hij op de vlucht was geslagen. Hij moet daar nog ergens op straat liggen. Kunnen we niet...'
'We kunnen niks, Soepboer,' bemoeide Bijleveld zich ermee via de achteruitkijkspiegel.
'En Sputterheim dan,' sputterde Soepboer wanhopig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten